Chcesz zamówić publikację?
Napisz na adres:
zamowienia@fundacja-hereditas.pl
Miejsce i rok wydania: Warszawa 2018 (wydanie drugie poprawione)
Wydawca: Fundacja Hereditas
Objętość: 368 stron
Format: 24,7 x 17,9 cm
Oprawa: twarda
Streszczenie w języku angielskim
ISBN: 978-83-931723-7-5
Cena: 85 zł
Autor:
Małgorzata Korpała
Rozwój nauki w XX i XXI wieku zaowocował wprowadzeniem do badań zabytków wielu nowoczesnych narzędzi i metod badawczych. Mimo że niektóre stosuje się od niemal wieku, wiele nie jest szerzej znanych zarówno architektom zajmującym się projektowaniem konserwatorskim, jak i historykom sztuki oraz przedstawicielom innych dyscyplin, zatrudnionym w instytucjach dotyczących ochrony zabytków (np. w urzędach konserwatorskich). Dlatego też w niniejszej pracy postanowiono szerzej przeanalizować możliwości wykorzystania badań konserwatorskich, którym sprzyja wiedza o sposobie poznania zabytków. Także prześledzenie metodyki badań konserwatorskich pozwoli na wskazanie praktycznych możliwości stosowania diagnostyki konserwatorskiej do badań zabytków architektury. Zwykle w badaniach architektury zabytkowej najwięcej uwagi poświęca się budynkom o wybitnych wartościach historycznych i artystycznych. W wielu sztandarowych zabytkach architektury w Polsce (m.in. Wawel, Malbork, Wilanów) przeprowadzono i wykorzystano szeroko zakrojone badania architektoniczno-konserwatorskie. Jednakże wiele budynków zabytkowych (głównie z XIX i XX wieku) można określić jako przeciętne i prezentujące przede wszystkim wartość historyczną. Tylko nieliczne z nich zostają uznane za dzieła wybitne czy też wyjątkowe. Nie można jednak zapominać, że w budynkach zabytkowych o przeciętnej wartości także jest niezbędne prawidłowe rozpoznanie i przeprowadzenie badań konserwatorskich. Takie analizy w budowlach o przeciętnych wartościach zabytkowych wykonuje się sporadycznie, co często wynika z niechęci inwestora, niewiedzy architekta prowadzącego prace lub urzędnika zatwierdzającego projekty. W efekcie rozpoznanie historycznej struktury budynku jest słabe, a wykonany projekt budowlano-konserwatorski często nie uwzględnia wszystkich wartości zabytkowej budowli. Dotyczy to szczególnie najbardziej rozpowszechnionej architektury mieszkaniowej i przemysłowej. Rewaloryzacja zabytków architektury, szczególnie z XIX i XX wieku, stanowi wyzwanie i w tej dziedzinie daje się odczuć brak jednorodnego podejścia
co do zakresu wykonywanych badań. Sytuacja taka jest w znacznym stopniu efektem specyfiki polskiego rynku budowlano-konserwatorskiego. Wiele zabytkowych obiektów architektonicznych zostaje radykalnie przekształconych w wyniku inwestycyjnego boomu. Mają one szansę nadal istnieć, o ile zostaną w znacznym stopniu zmodernizowane, albo o ile zostanie im przypisana zupełnie nowa funkcja. Z reguły wiąże się to z koniecznością znacznej modernizacji i usunięciem niektórych zabytkowych elementów budynku, aby inne fragmenty poddać konserwacji i wyeksponować jako fragmenty historyczne. W podejmowaniu decyzji o zakresie ingerencji i w przeprowadzeniu waloryzacji zabytkowej struktury budynku niezbędne jest wykonanie badań konserwatorskich, które omówiono w niniejszej pracy.